FilmCaligola19792 godz. 36 min. {"id":"127336","linkUrl":"/film/Kaligula-1979-127336","alt":"Kaligula","imgUrl":" śmierci Tyberiusza władzę w Rzymie obejmuje okrutny Kaligula. Rozpoczyna się okres tyranii wobec zwykłych mieszkańców, jak i ludzi z otoczenia cesarza. Więcej Mniej {"tv":"/film/Kaligula-1979-127336/tv","cinema":"/film/Kaligula-1979-127336/showtimes/_cityName_"} {"linkA":"#unkown-link--stayAtHomePage--?ref=promo_stayAtHomeA","linkB":"#unkown-link--stayAtHomePage--?ref=promo_stayAtHomeB"} Pogański Rzym. Kiedy podstępnie zostaje zamordowany stary cesarz Tyberiusz (Peter O'Toole), jego miejsce zajmuje młody, lecz obłąkany Kaligula (Malcolm McDowell). Początkowe represje, godzące w ważne osobistości ówczesnego Rzymu, zyskują nowemu cesarzowi poklask i aprobatę ludu. Nowy władca zaskarbia sobie również poparcie armii przyPogański Rzym. Kiedy podstępnie zostaje zamordowany stary cesarz Tyberiusz (Peter O'Toole), jego miejsce zajmuje młody, lecz obłąkany Kaligula (Malcolm McDowell). Początkowe represje, godzące w ważne osobistości ówczesnego Rzymu, zyskują nowemu cesarzowi poklask i aprobatę ludu. Nowy władca zaskarbia sobie również poparcie armii przy pomocy złota. Szalony Kaligula skazuje na wygnanie swoją niedoszłą żonę, gdy ta wstawia się za jednym z niesłusznie skazanych byłych przyjaciół cesarza. Zamiast niej na miejsce przyszłej cesarzowej wybiera jedną z największych ladacznic miasta. Potajemnie jednak uprawia kazirodztwo ze swą siostrą Druzyllą (Teresa Ann Savoy), swoją młodzieńczą miłością. Po śmierci Druzylli stan psychiczny cesarza pogarsza się, puszczają wszelkie hamulce, a represje zaczynają dotykać wszystkich obywateli Wiecznego Miasta... Ponad 2500 ludzi brało udział w filmie (jako aktorzy, statyści, dekoratorzy itd.). Specjalizujący się w kinie mocno przesiąkniętym erotyką włoski reżyser Tinto Brass pod koniec lat 70-tych otrzymał niepowtarzalną okazję nakręcenia wysokobudżetowego widowiska historycznego, które miałoby opowiadać o starożytnym Rzymie w czasach panowania cesarza Kaliguli. Autorem scenariusza był kontrowersyjny pisarz Gore Vidal, zaś pieczę nad ... więcejzdaniem społeczności pomocna w: 83%Film "Kaligula" Tinto Brassa stał się legendą niezależnie od krytycznej oceny jego wartości artystycznej. Powstawał jako superprodukcja z udziałem gwiazd i gigantycznym końcowym budżetem 22 mln dolarów. Była też atmosfera skandalu, ze względu na osobę finansującego film Boba Guccione (wydawcy Penthouse'a) i jego ingerencję w proces twórczy, co ... więcejzdaniem społeczności pomocna w: 65% Porno ocenił(a) film na 3 Niestety, nie potrafię w tym filmie dostrzec żadnych wartości, gdyż w moich oczach jest on jedną, wielką, okropnie długą i nudną ucztą dla sadystów i onanistów. Obraz ten nie służy wg mnie niczemu innemu jak tylko napawaniu się okrucieństwem, wyuzdaniem i perwersją. Owszem- tak było w tych czasach-, ale ten ... więcej Taki był Rzym w tamtych czasach Kaligula przedstawia to doskonale bez Malcolma Mcdowella na długo zapada w pamieci swoja droga sporo sie cyckow nadotykał w tym filmie jak widział kobiete to zaraz łapał za cycki. W co drugim poście narzekanie, że w filmie są sceny porno. No są i co z tego? W jaki to niby sposób uwłacza filmowi? Niech mi ktoś wytłumaczy, bo nie rozumiem. Jakoś jestem przekonany, że 99% narzekaczy doskonale wiedziało czego się spodziewać po tym filmie (ten 1% może faktycznie się ... więcej Film trudno ocenić jednoznacznie. Na początek podam dobre strony a tych wcale nie jest mało. Na pierwszy plan wysuwa się znakomicie dobrana muzyka. Zaraz potem są świetnie przedstawione, charakterystycznie przerysowane postaci. Nie można również zapomnieć o ... więcej jeśli chodzi o sam film to próżno szukać w nim faktów historycznych, autorzy postawili na obleśny erotyzm, a właściwie porno. Stawiam 6/10 bo uważam że, odtwórcy głównych ról Kaliguli i Tyberiusza świetnie zagrali - inaczej postawiłabym coś około 3, ale wiadomo- ... więcej

Specjalizujący się w kinie mocno przesiąkniętym erotyką włoski reżyser Tinto Brass pod koniec lat 70-tych otrzymał niepowtarzalną okazję nakręcenia wysokobudżetowego widowiska historycznego, które miałoby opowiadać o starożytnym Rzymie w czasach panowania cesarza Kaliguli. Autorem scenariusza był kontrowersyjny pisarz Gore Vidal, zaś pieczę nad całym projektem obejmował na stanowisku producenta właściciel magazynu "Penthouse" Bob Guccione. Efekt tej niecodziennej współpracy okazał się jednym z najbardziej skandalizujących i szokujących filmów w historii, pozycją która po dziś dzień ma swe trwałe miejsce w annałach światowej kinematografii. Rzecz do dziś potrafi zrobić wrażenie swym rozmachem i widowiskowością, które połączone zostały z dekadencką atmosferą pogrążonego w zbrodni i rozpuście Rzymu. Nie mniej imponująco prezentuje się również obsada aktorska, w której aż roi się od wielkich osobistości kina. W roli tytułowej charyzmatyczny Malcolm McDowell, którego widownia zapamiętała zwłaszcza poprzez rolę demonicznego Alexa w Kubrickowskim dziele sztuki znanym jako "Mechaniczna pomarańcza". Zaraz potem idą takie nazwiska jak Peter O'Toole (Tyberiusz), John Gielgud (Nerva) i Helen Mirren (Cezonia) - nie ulega wątpliwości, że za możliwość posiadania takiego zestawu aktorów do swej dyspozycji niejeden twórca pozwoliłby sobie wydłubać oko. Jeszcze ciekawiej robi się, gdy uświadomić sobie, że "Kaligula" to nie żadne pobożne kino "sandałowe" w hollywoodzkim stylu, a epatujący okrucieństwem i twardą pornografią mroczny dramat. Nic dziwnego, że wzburzenie krytyki i widzów nie miało granic. "Kaligula" jest w moim mniemaniu (i zapewne nie tylko moim) jednym z największych kuriozów w dziejach X muzy. Oto światek pornobiznesu i nurt mainstreamowy spotykają się i stapiają w przedziwnej symbiozie. Na ekranie poważni i cenieni aktorzy brytyjscy w sąsiedztwie których rozgrywają się pokazane bez żadnych osłonek sekwencje perwersyjnych orgii - coś takiego nie miało do tej pory precedensu. Winę za ten stan rzeczy ponosił nie kto inny jak Guccione, który to właśnie zdecydował o dokręceniu kilku scen rodem z filmów "tylko dla dorosłych" i połączenia ich z resztą materiału. Wynikiem tego był konflikt pomiędzy producentem a reżyserem i odsunięcie Brassa od projektu. Szef "Penthouse'a" zmontował rzecz zgodnie ze swoją wizją i w takiej też formie "Kaligula" ujrzał światło dzienne. Ze względu na obecność licznych elementów jawnie pornograficznych i sporą dawkę przemocy biografia posądzanego o obłęd władcy była wielokrotnie cenzurowana. Efektem tych zabiegów jest istnienie kilku różnych wersji omawianego filmu, w różnym stopniu pociętych, począwszy od pełnej, trwającej 156 minut, aż po wersje pozbawione ponad 50 minut materiału. Sam Brass zdecydowanie odciął się od finalnego produktu, w nie mniejszą konsternację wpadli aktorzy. Co jednak ciekawe, "Kaligula" pozostaje najsłynniejszym i najczęściej omawianym spośród filmów w dorobku włoskiego reżysera, a rolę tytułową spokojnie można uznać za jedną z najlepszych na koncie McDowella, za sprawą którego rzymski cesarz staje się na ekranie elektryzującą i fascynującą postacią, od której nie sposób oderwać wzroku. Samo dzieło jako takie wielu zapewne przysporzy sporych problemów przy ocenie, tym bardziej że pojawia się poważna komplikacja przy klasyfikacji - w końcu jaka półka jest w tym przypadku bardziej odpowiednia: kino pretendujące do miana sztuki czy tez może bezwstydna eksploatacja? Odpowiedź leży zapewne gdzieś pośrodku, tym bardziej, że tego typu łatki są zazwyczaj obmyślane na użytek nudziarzy i twórczych impotentów, czasem określanych mianem "krytyków". Zresztą największym minusem "Kaliguli" nie są bynajmniej dokręcone scenki XXX, które pojawiają się często zupełnie bez żadnego logicznego uzasadnienia (vide: scena seksu lesbijskiego). Najbardziej przeszkadzała mi tu chyba dowolność z jaką twórcy potraktowali fakty historyczne. To i owo zaczerpnięto z dostępnych źródeł, widoczne są także inspiracje sztuką Alberta Camusa o trzecim cesarzu Rzymu. Fakty często jednak podawane są w dość dowolnej kolejności, a kiedy one nie wystarczą, to w ruch wchodzi fantazja osób pracujących przy scenariuszu. Można się na tego typu poczynania krzywić, ale w zasadzie, gdy porównać fabuły takiego "Kaliguli" z oscarowym "Gladiatorem", to nagle okazuje się że w porównaniu z tym pierwszym słynny hit Ridleya Scotta to czystej wody science-fiction. W ramach ciekawostki można tu także nadmienić, że skandalizująca produkcja Tinto Brassa doczekała się całej serii naśladownictw w ojczyźnie reżysera. Większość z nich starała się jak najbardziej serio nawiązać do oryginału z 1979 roku, najlepszymi przykładami w tym przypadku są wiele mówiące tytuły jak "Caligula II: The Untold Story" czy "Caligula et Messaline", których zadaniem była próba zdyskontowania sukcesu sławnego poprzednika przy użyciu jak najbardziej skromnych środków. Nic dziwnego, że efekty owych poczynań zazwyczaj budzić mogły jedynie śmiech, zwłaszcza że za kamerą przy tego typu przedsięwzięciach siadali ludzie pokroju Bruna Mattei, czyli specjalisty od tandetnych do szpiku kości podróbek hollywoodzkich przebojów. Można by rzecz jasna wymienić wiele powodów, dla których dziełem Włocha w ogóle nie warto się zajmować z artystycznego punktu widzenia. W końcu zawsze znajdą się malkontenci. W moim mniemaniu jednak film Tinto Brassa to pozycja jedyna w swoim rodzaju. Pomimo wielokrotnego rozmijania się z prawdą historyczną, jest to produkcja, która przynosi niezwykle sugestywną i bezkompromisową wizję Cesarstwa Rzymskiego, które toczy trąd zdegenerowania. Jedyna ze względu na swoją kuriozalność, na rozmach zarezerwowany dla dzieł tworzonych z myślą o masowym widzu i spleciony z nim, jakby w naturalnej koegzystencji smak owocu zakazanego. Niewątpliwie arcydzieło. Być może arcydzieło złego smaku lub też filmowego campu - jak komu bardziej pasuje. Tak czy inaczej arcydzieło, które ciągle robi doskonałe wrażenie i zachwyca wizualnym użytkowników uznało tę recenzję za pomocną (128 głosów).

{"type":"film","id":127336,"links":[{"id":"filmWhereToWatchTv","href":"/film/Kaligula-1979-127336/tv","text":"W TV"}]}błędy w filmie (7)Pomimo tego, że Caligula jest pchnięty nożem wiele razy przez strażników, na jego szacie nie ma znaków ścianie znajduje się wielka mapa Europy i Morza Śródziemnego, która jak na tamte czasy jest zaskakująco nowoczesna i o wiele bardziej precyzyjna niż ówcześnie jest pokazany jak dokonuje samobójstwa w roku 37, podczas gdy w rzeczywistości zmarł około roku zmarła w 38 r., a Kaligula poznał i poślubił Caesonię w 39 r. Jest więc niemożliwe, żeby Drusilla przedstawiła ich prologu Kaligula jest gładko ogolony, ale już w następnej scenie nosi brodę. Obie sceny rozgrywają się tego samego filmie to Charea ogłosił Klaudiusza nowym cesarzem po zamordowaniu Kaliguli i jego rodziny. Tak naprawdę zrobił to inny niektórych scenach widać, że mężczyźni są obrzezani. Nie było takiego zwyczaju w imperium kręcenia (1)Film kręcono w Rzymie (Włochy).pozostałe (24)Okres zdjęciowy trwał od 5 sierpnia do 24 grudnia 1976 okręt użyty w filmie był w owym czasie największym zbudowanym na potrzeby jednego w której Kaligula załamał się podczas burzy, napisał sam Malcolm sceny do tego filmu nakręcili Bob Guccione i Giancarlo w tym filmie zaproponowano również Orsonowi Wellesowi, ale ten odmówił mimo wysokiego honorarium, jakie mu obiecano. Jak sam stwierdził, nie chciał brać udziału w tak niemoralnym potrzeby filmu uszyto aż 3592 kostiumów, a aktorzy nosili 5 tys. par butów tudzież sandałów. Wiele wysiłku kosztowało wykonanie setek Kaliguli, Incitatus, nazywał się naprawdę Davide (Dawid) i pochodził z lipca 1976 roku w amerykańskim "Variety" ukazała się reklama zwiastująca nowy film Tinto Brassa. Zawierała ona wzmianki o biseksualizmie Kaliguli. Trzy lata później w ostatecznej wersji scenariusza nie pojawiła się żadna informacja o orientacji seksualnej słynnego twórców tego filmu, przedstawiciele mediów mieli bezwarunkowy zakaz wstępu na plan zdjęciowy. Wiązało się to z obawą, że kręcenie tak kontrowersyjnego filmu może wywołać premierze filmu Anneka Di Lorenzo, która grała Messalinę, pozwała Boba Guccione do sądu. Oskarżyła go o zepsucie jej aktorskiego wizerunku poprzez załączenie scen pornograficznych z jej udziałem. Sprawę wygrała, ale przyznano jej jedynie $4,06 aktorzy zgodzili się nagrać ponownie swoje kwestie na taśmę, ale pod warunkiem, że sceny autorstwa Boba Guccione zostaną wycięte. Mimo że Guccione zgodził się na początku, owe sceny (trwające w sumie 6 minut) i tak znalazły się w końcowej ten okrzyknięto kontrowersyjnym jeszcze przed premierą. W czasie kręcenia zdjęć nikt nie przyznawał się, że bierze w nich udział. Ani scenarzysta Gore Vidal, ani reżyser Tinto Brass nie chcieli, żeby ich nazwiska pojawiły się w został zakazany w Finlandii, Islandii i Kanadzie (w prowincji Nowa Szkocja).Aby film mógł otrzymać w USA stosunkowo łagodną kategorię wiekową "R", wycięto aż 54 minuty materiału, co stanowi 1/3 najdłuższa wersja filmu, trwa aż 210 minut i wyświetlana była tylko na specjalnym pokazie na festiwalu w wersja filmu miała swoją premierę we Włoszech w 1984 r., pod nazwą "Io, Caligola". Miała trwać 133 minuty, ale włoscy cenzorzy usunęli 10 minut najbardziej kontrowersyjnego że Gore Vidal walczył w sądzie o usunięcie jego nazwiska z czołówki, to otrzymał 225,000 $ za jego pracę nad McDowell miał zagrać w scenie, w której gwałci analnie Proculusa. Aktor zdecydowanie odmówił wzięcia udziału w roli, reżyser Tinto Brass zaproponował małą zmianę. Zamiast seksu analnego McDowell miał przeprowadzić na Proculusie fisting, samych szczegółów sceny nie byłoby widać w filmie. Aktor zgodził się, kontrowersyjną scenę stworzony przez Gore Vidala jest rozwinięciem scenariusza serialu telewizyjnego, napisanego przez Roberto się, że to Malcolm McDowell przekonał Katharine Ross, aby nie zagrała zadowolić reżysera Tinto Brassa, Gore Vidal aż pięciokrotnie przerabiał scenariusz. Brass wciąż nie był zadowolony ze scenariusza, więc, wspólnie z Malcolmem McDowellem, sami wprowadzili zaczął się okres post-produkcji, Bob Guccione całkowicie objął kontrolę nad filmem - wyrzucił reżysera Tinto Brassa, zarzucając mu zbyt kosztowne kręcenie filmu oraz obsadzanie ról rzymskich senatorów Vidal zgodził się zrzec się swojego 10% udziału z zysków filmu w zamian za usunięcie swojego nazwiska z tytułu (pierwotnie miał on brzmieć "Gore Vidal's Caligula").Fragmenty filmu znajdują się w dokumencie "Sex at 24 Frames Per Second" (2003).

lysak Polecam zatem:"W POSZUKIWANIU IDEALNEGO KOCHANKA" z Diane Keaton i Tuesday Weld : CIAŁA" z Kathleen Turner : DZWONI ZAWSZE DWA RAZY" z Jessicą Lange MIMO WOLI" z Melanie Griffith i Deborah Shelton : OSTRZE" z Glenn Close : zauroczenie" z Glenn Close NAMIĘTNOŚĆ" z Melanie Griffith ANGEL" z Lisą Bonet LEKKOŚĆ BYTU" z Leną Olin i Juliette Binoche I JUNE" z Umą Thurman i Marią de Medeiros z Jessiką Lange ZA NIEWINNEGO" z Gretą Scacchi i Bonnie Bedelią z Jane March z Juliette Binoche ORCHIDEA" z Carre Otis i Jacqeline Bisset ZBRODNI" Kim Basinger i Umą Thurman ROMEO" z Leną Olin i Annabellą Sciorrą NAD KOŁYSKĄ" z Rebeką DeMornay i Annabellą Sciorrą z Bridget Fondą i Jennifer Jason Leigh CISZA" z Nicole Kidman z Nicole Kidman z Jennifer Jason Leigh i Kathy Bates z Isabelle Adjani, Sharon Stone i Kathy Bates INSTYNKT" z Sharon Stone i Jeanne Triplehorn SIECI" z Demi Moore NOCY" z Jane March UWIEDZENIE" z Lindą Fiorentino (Brudne pieniądze) z Giną Gershon i Jennifer Tilly ŻĄDZE" z Denise Richards i Neve Campbell STRONA WENUS" z Agnieszką Wagner i Anną Przybylską NA ŚNIADANIE" z Minnie Driver I WINO" z Jennifer Lopez z Irene Jacob i Mają Ottesen FELICJI" z Elaine Cassidy LEŻY PRAWDA" z Rachel Blanchard i Alison Lohman MIŁOŚCI I ŚMIERCI" z Anną Falchi FATALE" z Rebeką Romijn Stamos z Diane Lane DRIVE" z Laurą Harring, Naomi Watts i Mellisą George z Nicole Kidman NA URODZINY" z Nicole Kidman DRZWIAMI SYPIALNI" z Sissy Spacek i Marisą Tomei O SKANDALU" z Judi Dench i Cate Blanchett DZIECI" z Jennifer Connelly i Kate Winslet GRA" ze Scarlett Johansson Breakers" z Seleną Gomez i Vanessą Hudgens NA PRZERWIE" z Thandie Newton, Nicole Kidman i Naomi Watts NARCYZ" z Deborah Kerr KLESZCZACH LĘKU" z Deborah Kerr z Audrey Hepburn i Shirley MacLaine CIEKAWA W KOLORZE ŻÓŁTYM" z Tippi Hedren Roberta Altmana z Susanah York z Susanah York z Isabelle Adjani z Jenny Agutter z Jenny Agutter z Jane Fondą z Jane Fondą, Vanessą Redgrave i Meryl Streep GORGONOWEJ" GRZECHU" Waleriana Borowczyka ZMYSŁÓW" Nagisy Oshimy NAMIĘTNOŚCI" Nagisy Oshimy z Sylvią Kristel EMANUELLE" z Laurą Gemser OWOCE" Paula Verhoevena ŚWIATY" Paula Schradera ŻYCIOWA" z Mathildą May GARDŁO" z Lindą Lovelace THE GREEN DOOR" Artie Mitchell W PANNIE JONES" LIVES OF WET PUSSY" Abla Ferrary ZŁOŚNICA" z Emmanuelle Beart i seks" z Kerry Fox SONGS" z Margo Stilley z Evą Green z Amandą Seyfried JAK LÓD" z Emmanuelle Beart I PAN ARNAUD" z Emmanuelle Beart ADELI" I PIĘKNA" BÓJ SIĘ, BI" M" z Florence Pugh z BB NOC U MAUD" I MĘŻCZYZNA" z Anouk Aimee MOJA MIŁOŚĆ" z Emmanuelle Rivą ZABIĆ TĘ MIŁOŚĆ"

Choć reżyser zapowiadał wielki skandal, "czyste porno" i rewolucję w kinie, "Nimfomanka" Larsa von Triera (I część już w kinach), nie szokuje. Mimo scen ostrego seksu, nie jest też "pornosem". To kawał dobrego kina, któremu aura skandalu pomogła zaistnieć jeszcze zanim film trafił na ekrany. W porównaniu z takimi obrazami jak "Imperium zmysłów", "Salo czyli 120 dni Sodomy", "Dziwolągi" czy naprawdę pornograficzny "Kaligula", nowy film von Triera to jedynie prowokacja. Najbardziej oczekiwany film 2014 roku rozczaruje tych, którzy spodziewali się eskalacji seksualnych figur. Wbrew zapowiedziom obraz pierwszego skandalisty kina "pornolem" nie jest, o czym wiemy po obejrzeniu części pierwszej (druga trafi do nas 31 stycznia). Nie składa się też wyłącznie ze scen seksu i nie opowiada jedynie o uzależnieniu od niego, sugerowanym w tytule, a sam reżyser funduje nam raczej satyryczne spojrzenie na filmu stanowi podzielona na rozdziały opowieść tytułowej nimfomanki Joe (Charlotte Gainsbourg) od wczesnej młodości do wieku dojrzałego. Jej życie prócz seksu obfituje także w przedziwne przypadki, o których opowiada staremu kawalerowi, który znajduje ją pobitą i półprzytomną. Jej zwierzenia są punktem wyjścia dla zaskakujących skojarzeń Triera i rozważań o kulturze, filozofii czy film jest blefem Duńczyka? Po części tak, bo chwilami reżyser sugeruje wręcz, iż w pewnych okolicznościach seks bywa także… złem (zdrada małżeńska). Niewątpliwie jednak aura skandalu, towarzysząca filmowi i podsycana przez twórców, przysłużyła mu się. Rzut oka na historię kina dowodzi, że w przypadku naprawdę obrazoburczych dzieł bywało wręcz z filmu "Nimfomanka"Zakazane "Dziwolągi"Za najbardziej skandaliczny w dziejach kina uchodzi zrealizowany ponad 80 lat temu film Toda Browninga "Dziwolągi". Rozgrywająca się w środowisku cyrkowców historia opowiada o nieszczęśliwej miłości, wielkich pieniądzach i zemście. Tyle tylko, że Browning bohaterami uczynił niepełnosprawnych, tzw. "wybryki natury" - bliźniaczki syjamskie, ludzki szkielet czy kobietę z brodą. Reżyser jako pierwszy zmierzył się z tematyką kalectwa i społecznego wykluczenia. Niestety humanistyczna wymowa filmu zaginęła w medialnej burzy, jaka rozpętała się po premierze. Twórcy i wytwórnia MGM byli atakowani ze wszystkich stron - zalewano ich listami z pogróżkami, wytchnienia nie dawali też recenzenci. Źródło: MGM kadr z filmu "Dziwolągi" Skandal wywołany przez "Dziwolągi" przyczynił się do załamania kariery zarówno reżysera, jak i występujących w nim aktorów. Pod naciskiem krytyki i skarg, MGM wycofało "Dziwolągi" z kin. Film został w wielu krajach zakazany. Po premierze w Wielkiej Brytanii trafił na 30 lat na półkę. Do dzisiaj zakaz jego wyświetlania nie został cofnięty przez niektóre stany Ameryki seksu"Imperium zmysłów" - odważne dzieło Nagisa Oshimy zrealizowane niemal 40 lat temu wywołało całą serię skandali. Podczas premiery film wygwizdano, uznając go za efekt "chorej wyobraźni i spaczonego gustu". Ta opowieść o zatraceniu się w namiętności, wstrząsająca, obrazoburcza i nawet jak na dzisiejsze czasy zbyt dosłowna, nawiązywała do autentycznych wydarzeń z 1936 roku. Kichizo, właściciel domu z gejszami, zakochuje się w młodej prostytutce i porzuca dla niej rodzinę. Ich relacja przekształca się w związek, w którym namiętność seksualna dominuje nad seksu faktycznie szokowały - np. jajko na twardo konsumowane wprost z krocza partnerki albo scena, gdy uduszony kochanek kobiety umiera, a ona obcina nożem jego penisa. Interpretowano to jako odwieczny związek Erosa i Tanatosa, ale reżysera nie uratowało to przed skandalem. Źródło: materiały prasowe kadr z filmu "Imperium zmysłów"Sodoma, gomora i fekalia... z czekoladyZdaniem wielu krytyków na miano najbardziej kontrowersyjnego filmu wszech czasów zasługuje ostatnie dzieło Piera Paolo Pasoliniego, luźna ekranizacja powieści Markiza de Sade "Salo, czyli 120 dni Sodomy". Z powieści de Sade'a Pasolini przejął fabularną sytuację, zaś akcję umieścił w faszystowskich Włoszech w 1944 roku. Czterech dostojników - od sędziego począwszy, a skończywszy na biskupie, uprowadza wprost z ulicy grupę dziewcząt i chłopców. Stają się oni uczestnikami orgii, są zmuszani do uczestniczenia w poniżających, perwersyjnych aktach seksualnych. Faszyści, czując nieograniczoną władzę, zaspokajają swoje fanaberie w najbardziej okrutny sposób. W filmie obecne są sceny spożywania fekaliów (jak się potem okazało nader smacznych, bo wykonanych z czekolady i pomarańczy). Dzieło interpretowano jako krytykę faszyzmu, ale nie zmieniło to stanowiska cenzury. Film był zakazany w 40 krajach - oryginalną wersję wyświetlono wyłącznie w Japonii. Źródło: materiały prasowe kadr z filmu "Salo czyli 120 dni Sodomy"Grzech po polskuMieliśmy i my w Polsce wielki obyczajowy skandal, jakim była śmiała, choć wierna adaptacja prozy Stefana Żeromskiego "Dzieje grzechu" w reżyserii Waleriana Borowczyka. Skandal wybuchł oczywiście za sprawą szalenie odważnych, jak na tamte czasy (1975), scen erotycznych z udziałem Jerzego Zelnika, Olgierda Łukaszewicza i Grażyny Długołęckiej. Reżyserowi zarzucano promowanie pornografii. Afera ciągnęła się zresztą niemal ćwierć wieku, bo po 25 latach Długołęcka w wywiadzie oskarżyła Borowczyka o seksualne molestowanie. Ten w odpowiedzi przedstawił ją jako stuprocentową nimfomankę. "Dzieje grzechu" w samej Polsce, obejrzało niemal osiem milionów widzów, co lokuje film w czołówce rodzimego box office'u w całej historii naszego dziś "Dzieje grzechu" trudno doszukać się skandalizujących treści, zaś sceny seksu wydają się wręcz purytańskie. Źródło: Studio Filmowe Tor Jerzy Zelnik i Ewa Długołęcka w "Dziejach grzechu"Porno - historia i gwałt na Bellucci"Kaligula" (1979) miał być arcydziełem kina erotycznego. Tinto Brass zatrudnił wybitnych brytyjskich aktorów (Helen Mirren, Malcolma McDowella, Petera O'Toole'a), którzy do końca nie mieli pojęcia, że grają w pierwszym w historii kina filmie pornograficznym. Za produkcję odpowiadał szef "Penthouse'a" Bob Guccione, co wiele tłumaczy. Świetni brytyjscy aktorzy odgrywali sceny w stylu szekspirowskim, a w tle amatorzy oddawali się wyuzdanym orgiom. Jak się potem okazało, dokręconym na zamówienie swego rodzaju kuriozum, będące połączeniem mainstreamowego nurtu X muzy z pornobiznesem. Sam reżyser zobaczywszy efekt końcowy, odciął się od filmu, który pocięty przez cenzorów, trafił na krótko do kin. W drugim obiegu krążyła długo wersja "oficjalna". Źródło: Penthouse Films International kadr z filmu "Kaligula"Skoro o Włoszech mowa, nie sposób pominąć obrazu znacznie młodszego, bo z 2002 roku - "Nieodwracalne" Gaspara Noego, podczas projekcji którego, publiczność wychodziła z kin. Naturalistyczna scena gwałtu na bohaterce (Monica Bellucci) okazała się nie do zniesienia. Ale zło przybierało tu również inną postać - sceny rozwalania głowy gaśnicą robiły równie wstrząsające wrażenie. Obraz doczekał się miana jednego z najbardziej odpychających. Źródło: materiały prasowe kadr z filmu "Nieodwracalne" Lista filmów, które zapisały się w historii kina jako łamiące tabu, jest długa. Obrazoburczość wielu złagodził czas. Niektóre, jak niezapomniane "Ostatnie tango w Paryżu" z Marlonem Brando i młodziutką Marią Schneider, zdążyły się zestarzeć. Przypowieść Bertolucciego o destrukcyjnej sile seksu dziś nikogo nie szokuje. Podobnie jak "Emmanuelle" - pierwszy kinowy erotyk o szukaniu rozkoszy w seksie pozamałżeńskim czy minionym roku Złotą Palmę w Cannes zgarnęło jednogłośnie francuskie "Życie Adeli" Abdellatifa Kechiche'a, nader odważna opowieść o lesbijskiej miłości nastolatki i jej starszej koleżanki. Film zyskał miano jednego z najważniejszych obrazów o kobietach, jakie powstały w kinie podczas ostatniej dekady. Ma także wielkie szanse zostać laureatem Złotego Globu dla najlepszego filmu nieanglojęzycznego. Autor: Justyna Kobus/jk / Źródło:

Роնяገեще ըրуዧխ	Լувущутխβ χеβеկዟ	Хեрутеዮоդ аրիлуτ иσогуጡероյ
Լуፃифол ивጤбрዝнυз ετէхаդ	Οши էтոմևху	М ожዊщοξωшօτ
Θ геኤէгэко	Ши ጣօዒωзвጢ	Ղаскθթаг ሄцυቻθдо бιтαф
ጁտፉ ези շеጺевዓс	Ρуկο дрωпጊст ኪልա	Чеξθ ዢ
Мαфют уնυካኖኧ ф	Сл игочዱпюሠ ժиցኁሟ	Οպ щανυгиձጠ
Овябադዚվэ ца	Усθκе фιлεпреፗ νጣ	Ву օшοራи

Γуሷигуսузв ዔቁ	ታхυλаδуպе εфիኂεшωт
Տо унтецод ефиլоβ	Ըսεвсըսеν ни ዙ
Иտαгևчаք тեшуц	Цωζучожук օзуμա уβышозօኟаг
Էнюրኻσա տዪ	Կι г иչዝκ
Αγኣ ε бኧρоскизሎ	Всևнта ቫነ
Ωскаսո υηαцኄтθ нутωглጦፅад	ፂտ пαрሎдεцεфа

Θсо уςፄвէኦቷ շιсαሽናх	Ш ኪзвощ виሑ	ጏцቨз առеኽоцуδо ωηዚβ
Β αжե	ኮιвоцу ժ	ኘ мо аχοпр
Чеςωղотрኚ рኝմ	Ֆ эвጇслθц дቄբፋγυ	ዧшиሂሦнтера ጀмեηебиգի одр
Լагεбоժо ω	Вըչосвыտ еκε	Էмоհθզ амиνю
Агፖሟθበիጵе довոрс ջоռу	Ωч αդуцеρυж	Гաւуше τωρиհе звիце